Przejdź do zawartości

O! nie śmiéj się z mojej tęsknoty proroczéj...

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Michaił Lermontow
Tytuł O! nie śmiéj się z mojej tęsknoty proroczéj...
Pochodzenie Z obcego Parnasu
Wydawca Księgarnia A. Gruszeckiego
Data wyd. 1886
Druk Bracia Jeżyńscy
Miejsce wyd. Warszawa
Tłumacz Stanisław Budziński
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Cała antologia
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron

∗                ∗

O! nie śmiéj się z mojéj tęsknoty proroczéj!
Ja dawno wiedziałem, me spełnią się słowa:
Ta, któréj świeciły nadzieją twe oczy,
W tajemnéj wnet walce upadnie ma głowa.
Jam mówił: nie dla mnie, ni szczęście, ni sława,
Bo świat mi ojczymem; nadejdzie wnet krwawa
Godzina. Ja zginę; nienawiść w zachwycie
Z uśmiechem spotwarzy mój gieniusz w rozkwicie.
Wiatr potem bez śladu me prochy rozwieje,
I moje marzenia, i moje nadzieje.
Lecz końca bez strachu tu czekam ja, jeniec!
Już dawno czas dla mnie zobaczyć świat nowy:
Tłum niechaj, gdy zechce, podepcze mój wieniec,
Mój wieniec poety, mój wieniec cierniowy.






Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Michaił Lermontow i tłumacza: Stanisław Budziński.