Przejdź do zawartości

Lutnia i Oręż

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor M. z Pleszowic
Tytuł Lutnia i Oręż
Pochodzenie Wiersze ulotne
Wydawca W. L. Anczyc i S-ka
Data wyd. 1887
Druk W. L. Anczyc i S-ka
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Inne Cały tomik
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
Lutnia i oręż.

Rzekła lutnia do młodzieńca:
»Twardy pędzisz żywot jeńca,
»Lecz w niewoli i żałobie,
»Nie trać ducha!... Jam przy tobie!

»Ja ci gorżkie łzy osuszę,
»W piosnki zmienię twoje jęki,
»Ból ukoję, wzniosę duszę,
»Weź mnie tylko, weź do ręki!...«

Wtem głos podniósł oręż stary:
»Stój! młodzieńcze, w imię Boga!
»Jeśli w przyszłość masz skrę wiary,
»To nie lutnią zwalczysz wroga!...


»Ja ci jeden kraty skruszę!
»Ogień wleję w twoję duszę,
»W krzyk zwycięstwa zmienię jęki,
»Chwyć mnie tylko, chwyć do ręki!...«

Młodzian zawahał się chwilę
O swej własnej wątpiąc sile...
Aż odrazu — stał się mężem —
Lutnię strzaskał — świsł orężem!






Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Maria Szembekowa.