Jaskółka i wiele innych ptaków

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Wisznu Śarman[1]
Tytuł	Jaskółka i wiele innych ptaków
Rozdział	Bajka o jaskółce i ptaszkach
Pochodzenie	Biernata z Lublina Ezop
Redaktor	Ignacy Chrzanowski
Data wyd.	1910
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Łukasz Sokołowski[1]
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały zbiór
Indeks stron

›››

[556]

6. Jaskółka i wiele innych ptaków.

 Gdy rolnik siał len, jaskółka poleciała do wielu ptaków i perswadowała im, że potrzeba było wyjeść to nasienie, żeby nie zeszło i nie zrodziło. Ptastwo, usłyszawszy tę radę jaskółki, śmiać się zaczęło i, lubo powinno było aprobować tę jej przestrogę i podziękować jej za nią, poczytało ją za głupią. Jaskółka, sprzyjając [557]mu, a widząc, że len wschodził, poszła powtórnie dać mu przestrogę i rzekła, że mogło jeszcze zjeść len wszystek, ponieważ był jeszcze w zielu i bardzo miękki. Lecz na nowo wszyscy się z niej śmiać i żartować poczęli. Potym, gdy już len dojźrzał, gdy go już miano zbierać, poszła jeszcze raz przestrzedz je, mówiąc, iż potrzeba go było zagubić, zapuściwszy w niego ogień. Lecz ptastwa, raz ją osądziwszy głupią, nie raczyło jej nawet i słuchać. Jaskółka, widząc jego zaciętość, zaślepienie i że bardzo mało sobie poważało jej dobrą radę, odeszła od niego i poszła do rolnika dla zawarcia z nim przyjaźni, przyrzekając mu, iż zawsze mieszkać miała w jego domu i rozweselać go swojem śpiewaniem. Rolnik przyobiecał nic jej nie czynić złego i mieć ją za swoję przyjaciółkę. W kilka dni wszystkie ptastwa złapane było w sieci, zrobione z tego lnu, który jaskółka radziła zjeść i zgubić; sama tylko cieszyła się wolnością. Inne ptaki: widząc się wszystkich zawikłanych w sieci rolnika, mówiły do siebie: „Nazywaliśmy głupią tę, która nam tak dobrą podawała radę; ale teraz my prawdziwie jesteśmy głupi, ponieważ nas oszukano [i]nie słuchaliśmy jej rady“.
 Sens moralny. Nie potrzeba nigdy odrzucać cudzej rady, lecz należycie uważać, jeżeli nam może być pożyteczna.

Kochaj tych, którzy obłudy nie znają!
Jeśli ich tobą nie kieruje rada,
Błądzisz i tracisz przyjacioły. Biada
Bowiem tym, którzy niemi pogardzają!

Ezop w wesołym humorze.

1.  Autorzy oraz tłumacz dodani przez zespół Wikiźródeł zgodnie ze źródłami (1) Barbara Kubicka-Czekaj O rybach, rakach i podstępnych ptakach Prace Naukowe. Filologia Polska. Historia i Teoria Literatury nr 3, rok 1990 str. 73, (2) Sokołowski Łukasz od św. Tomasza w Polskim Słowniku Biograficznym, (3) Bibliografia Estreichera tom IX str. 383 oraz (4) Bibliografia Estreichera tom XXIX str. 7

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Wisznu Śarman i tłumacza: Łukasz Sokołowski.