Frytjof (Tegnér, tłum. Wiernikowski)/Pieśń VI

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Esaias Tegnér
Tytuł	Frytjof
Wydawca	nakład tłumacza
Data wyd.	1861
Druk	Jozafat Ohryzko
Miejsce wyd.	Petersburg
Tłumacz	Jan Wiernikowski
Tytuł orygin.	Frithiofs saga
Źródło	skany na commons
Inne	Cały tekst; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

PIEŚŃ VI.

Frytjof gra w szachy.

Treść.

(Przybycie Hildinga do Framnesu w poselstwie od królów. — Cel poselstwa. Odmowa, Frytjofa, zrazu w alluzyach niby do Biorna i gry zastosowanych, potem wręcz wyrzeczona. — Oddalenie się uradowanego Hildinga.)

Przy stole do gry wytwornym
Siedzi Frytjof z bratem Biornem;
Żarem złota srebra świecą
Szachownicy kraty pstre.

Wchodzi Hilding: »Ojcze miły!
Usiądź w krześle, miodem siły
Pokrzep — i zaczekaj nieco,
Aż skończymy naszę grę.« —

»Mnie do ciebie konungowie
Szlą w poselstwie — Hilding powie; —
Złe nowiny — idź wojować,
Idź, nadziejo naszych stron!«

Frytjof.
»Strzeż się, Biornie! twego króla^[1]
Oczekuje ciężka dola! —

Ale możesz go ratować,
Poświęć chłopka — zbawi on.« —

Hilding.
»Złe są żarty z konungami:
Rosną orły ze szponami!
Ryng przemaga ich — lecz oni
Potężniejsi niźli ty!« —

Frytjof.
»Widzę, Biornie, grozisz wieży.
Lecz odbijam — patrz, jak bieży
I za ścianą tarcz się chroni;
Nie wywabisz jej do gry.« —

Hilding.
»Pedząc w celi dni tułacze
Piękna Ingeborga płacze;
Czy cię ztąd źrenica bława
Nie wywoła gorzką łzą?«

Frytjof.
»Od królowej, Biornie, wara!
Przyjaźń nasza święta, stara;
Ona całej gry podstawa —
Bądź co bądź wybawię ją.« —

Hilding.
»Ej, Frytjofie, czas uchodzi!
Czyż się tak piastuna godzi
Zbywać milczeniem niedbałem,
Zaciekając się nad grą?« —

Na to Frytjof rzecze, wstając
I kochaną dłoń ściskając:
»Ojcze! wcale nie milczałem:
Odpowiedź słyszałeś mą.

»Powicedz tym, co cię posłali:
Oni cześć moją skalali,
Kroku za nich nie postawię,
Nie ochroni ich mój miecz!« —

»Dobrze, synu! kończ swą drogę;
Winić cię za gniew nie mogę;
Niech Odyn wiedzie łaskawie!« —
Rzekł i poszedł Hilding precz. —

↑ Pod słowem Króla (w grze szachowej) czyni Frytjof alluzyą do Helga i Halfdana; pod Chłopkiem (po szw. bond, po francuzku pion, po polsku pieszek, chłopek) rozumie Siebie Samego; pod Królową — Ingeborgę; pod Wieżą — Pomoc, której proszą u niego; pod Ścianą-Tarcz (sköldborg) — swój Framnes, w którym pozostanie na zawsze.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Esaias Tegnér i tłumacza: Jan Wiernikowski.

[1] Pod słowem Króla (w grze szachowej) czyni Frytjof alluzyą do Helga i Halfdana; pod Chłopkiem (po szw. bond, po francuzku pion, po polsku pieszek, chłopek) rozumie Siebie Samego; pod Królową — Ingeborgę; pod Wieżą — Pomoc, której proszą u niego; pod Ścianą-Tarcz (sköldborg) — swój Framnes, w którym pozostanie na zawsze.

[1]