Encyklopedja Kościelna/Anatol djakon aleksandryjski
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Anatol, djakon aleksandryjski, był posłany do Konstantynopola, jako deputowany patrjarchy Djoskura, sprzyjającego monofizytom. Gdy r. 449, na soborze, zwanym rozbojem efezkim, złożono z godności patrjarchę konstantynop. Flawjana, który w kilka dni potém umarł, w skutek złego z nim się obchodzenia, Anatol wyniesiony został na stolicę biskupią Konstantynopola, za wpływem Djoskura, spodziewającego się, że nowy patrjarcha użyje wysokiej władzy swojej na korzyść monofizytyzmu. Ale zawiódł się Djuskur, bo Anatol, na czwartym soborze powszechnym w Chalcedonie, wystąpił jako obrońca prawowiernej nauki, którą Papież Leon I zformułował, w sławnym liście swoim, i wziął udział w redakcji znanego symbolu chalcedońskiego. Anatol zostawał w najlepszych stosunkach z Papieżem, ale na 15 posiedzeniu, w kanonie 28, sobór chalcedoński wyznaczył biskupowi konstantynop., drugie miejsce po Papieżu, przez co obraził dawne prawa patrjarcbów, aleksandryjskiego i antjocheńskiego. Legaci papiezcy zaprotestowali przeciw temu kanonowi i sam Leon go też odrzucił. Anatol uszanowaniem i przebiegłością usiłował skłonić Leona do zatwierdzenia 28 kanonu; wszakże Leon wytrwał w odmowie i dopiero za Innocentego III, stopień patrjarchy został przyznany biskupowi konstantynopol. Anatol um. r. 458. Cfr. Schröckh, Kirchen-Gesch. Thl. 17, s. 32. X. M. G.
