Do orła
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Do orła |
| Pochodzenie | Szkice helweckie i Talia |
| Wydawca | Księgarnia Pawła Rhode |
| Data wyd. | 1868 |
| Druk | A. Th. Engelhardt |
| Miejsce wyd. | Lipsk |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Orle! my bracia, my obaj na skałach
Gnieździm się smutni, dzicy i samotni!
Orle! my bracia, razem w burzy szałach
Płyniem piorunów siecią, niepowrotni!
I siedzim niemo u najstromszych szczytów,
A chociaż gwiazdy iskrzą się z błękitów,
Milczym, aż słońce tryśnie jasną tarczą;
Wtedy zrywamy się i lecim w światy,
Gdzie innym w wichrach pióra nie wystarczą,
Płyniem ssać nektar, w chmur krwawych szkarłaty.
Orle mój, orle! ty jeden z mych druhów
Byłeś mi wierny, bo nie znasz wędzidła,
Bo gardzisz złotych blaskami łańcuchów;
Orle! niech długo niosą cię twe skrzydła,
A kiedyś przypłyń nad mogiłę moją,
Do orlej, świętej i cichej krainy,
Kędy warkocze brzozy w perły stroją,
I patrzą w jasne szafirów głębiny,
I posiądź chwilę – a potem w błękitach
Orlemi szpony wyryj gdzieś na szczytach
Me imię — ale po nad stromą skałą,
By go tam ludzkie oko nie czytało....
A potem znowu twą drogą zuchwałą
Leć, i przepadaj....
