Przejdź do zawartości

Biblia Wujka (1923)/Pierwszy List św. Jana 3

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki


Poniżej znajduje się Pierwszy List św. Jana podzielony na rozdziały. Jeżeli chcesz skorzystać z całego tekstu zamieszczonego na jednej stronie, przejdź tutaj.


ROZDZIAŁ III.
Którzy się kwapią do chwały niebieskiéj, mają się obierać w czystości serdecznéj i miłości braterskiéj.

Patrzcie, jaką miłość dał nam Ojciec, że nazwani jesteśmy synami Bożymi i jesteśmy. Dlatego świat nie zna nas, iż onego nie zna.

Najmilejsi! teraz synami Bożymi jesteśmy, a jeszcze się nie okazało, czem będziemy. Wiemy, iż gdy się okaże, podobni mu będziemy, iż go ujrzemy, jako jest.

A wzelki, który ma tę nadzieję w nim, poświęca się, jako i on święty jest.

Każdy co grzech czyni, i nieprawość czyni, a grzech jest nieprawość.

A wiecie, iż się on okazał, aby grzechy nasze zgładził a grzechu w nim niemasz. [1]

Wszelki, który w nim mieszka, nie grzeszy: a wszelki, który grzeszy, nie widział go, ani go nie poznał.

Synaczkowie! niechaj was żaden nie zwodzi. Kto czyni sprawiedliwość, sprawiedliwy jest, jako i on jest sprawiedliwy.

Kto czyni grzech, z djabła jest, gdyż od początku djabeł grzeszy. Na to się okazał Syn Boży, aby zepsował dzieła djabelskie. [2]

Wszelki, co się narodził z Boga, grzechu nie czyni, iż nasienie jego w nim trwa: i nie może grzeszyć, iż z Boga narodzony jest.

10 Przez to jawni są synowie Boży i synowie djabelscy. Wszelki, który nie jest sprawiedliwy, nie jest z Boga, i który nie miłuje brata swego.

11 Albowiem to jest opowiadanie, któreście słyszeli od początku, abyście jeden drugiego miłowali. [3]

12 Nie jako Kain, który był ze złośnika i zabił brata swego. A dla czegóż go zabił? Iż uczynki jego złośliwe były, a brata jego sprawiedliwe. [4]

13 Nie dziwujcie się, bracia! jeźli was świat nienawidzi.

14 My wiemy, iżeśmy przeniesieni z śmierci do żywota, iż miłujemy bracią. Kto nie miłuje, trwa w śmierci. [5]

15 Każdy, co nienawidzi brata swego, mężobójca jest: a wiecie, iż wszelki mężobójca nie ma żywota wiecznego w samym sobie trwającego. [6]

16 W temeśmy poznali miłość Bożą, iż on duszę swą za nas położył: i myśmy powinni kłaść duszę za bracią. [7]

17 Ktoby miał majętność tego świata, a widziałby, że brat jego ma potrzebę, a zawarłby wnętrzności swe przed nim, jakoż w nim przebywa miłość Boża? [8]

18 Synaczkowie moi! nie miłujmy słowem ani językiem, ale uczynkiem i prawdą.

19 Po tem znamy, iż z prawdy jesteśmy: i przed oczyma jego ubezpieczymy serca nasze.

20 Bo jeźliby nas winowało serce nasze, większy jest Bóg niż serce nasze, i wie wszystko.

21 Najmilejsi! jeźliby nas serce nasze nie winowało, ufanie mamy ku Bogu.

22 I o cokolwiekbyśmy prosili, weźmiemy od niego; bo przykazania jego chowamy, i to, co się przed nim upodobało, czynimy. [9]

23 A to jest przykazanie jego, abyśmy wierzyli w imię Syna jego Jezusa Chrystusa i miłowali jeden drugiego, jako nam rozkazanie dał. [10]

24 A kto chowa przykazania jego, w nim mieszka, a on w nim. A po tem znamy, iż mieszka w nas, po duchu, którego nam dał. [11]