Przejdź do zawartości

Biblia Gdańska/Księga Hioba 19

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki


Biblia Gdańska - Stary Testament - Księga Hioba

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25
26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42


Hi 19

[edytuj]

1 A odpowiadając Ijob rzekł:
2 Dokądże trapić będziecie duszę moję, a nacierać na mię mowami swemi?
3 Już dziesięćkroć zawstydziliście mię, i nie wstydże was, że się tak zatwardzacie przeciwko mnie?
4 A niech tak będzie, żem zbłądził; przy mnie zostanie błąd mój.
5 A jeźli się przeciw mnie wynosicie, a obwiniacie mię pohańbieniem mojem,
6 Wiedzcież, żeć mię Bóg odwrócił, i siecią swoją obtoczył mię.
7 Oto, wołamli o krzywdę, nie bywam wysłuchany; krzyczęli, niemasz sądu.
8 Drogę moję zagrodził, żebym przejść nie mógł, a na ścieszce mojej ciemności położył.
9 Z sławy mojej złupił mię, i zdjął koronę z głowy mojej.
10 Popsuł mię zewsząd, abym zaginął, a wyrwał jako drzewo nadzieję moję.
11 Nadto zapalił się na mię gniew jego, a policzył mię w poczet nieprzyjaciół swoich.
12 Przyszły razem hufy jego, i utorowały przeciwko mnie drogę swoję, i obległy w około namiot mój.
13 Braci moich odemnie oddalił, a znajomi moi stronią odemnie.
14 Opuścili mię bliscy moi, a znajomi moi zapomnieli mię.
15 Komornicy domu mego, i służebnice moje mają mię za obcego, cudzoziemcem stałem się w oczach ich.
16 Wołamli na sługę mego, nie ozywa mi się, chociaż go proszę ustami memi.
17 Tchem moim brzydzi się żona moja, choć proszę przez synów żywota mego.
18 I najlichsi pogardzają mną, a gdy powstaję, urągają mi.
19 Brzydzą się mną wszyscy najwierniejsi moi, a którychem umiłował, stali mi się przeciwnymi.
20 Do skóry mojej, jako do ciała mego przyschła kość moja; skóra tylko została około zębów moich.
21 Zmiłujcie się nademną, zmiłujcie się nademną, wy przyjaciele moi! bo ręka Boża dotknęła mię.
22 Czemuż mię prześladujecie, jako Bóg, a ciała mego nie możecie się nasycić?
23 Oby teraz napisane były słowa moje! oby je na księgach wyrysowano!
24 Oby rylcem żelaznym i ołowiem na wieczną pamiątkę na kamieniu wydrążone były!
25 Aczci ja wiem, iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzień nad prochem stanie.
26 A choć ta skóra moja roztoczona będzie, przecież w ciele mojem oglądam Boga;
27 Którego ja sam oglądam, i oczy moje ujrzą go, a nie inny; choć zniszczały nerki moje we wnętrznościach moich.
28 Przeczże nie mówicie: Czemuż go prześladujemy? gdyż się przy mnie znajduje grunt dobrej sprawy.
29 Ulęknijcie się sami miecza, bo pomsta nieprawości jest miecz; a wiedzcie, że będzie sąd.


 Hi 18 Hi 19 Hi 20