Wzmocnij usta twoje wdzięczności pieniem, Narodzie świętej wiary;
Imie to Maryja głoś z uwielbieniem, I składaj serc ofiary: Bo ta wśród ziemi, między wszystkiemi, Jedyna, przezacna, niepokalana.
Zanim świat był jeszcze widzialny oku, Ona wtenczas wsławiona
W Boskim oczywiście była wyroku, Bez zmazy przeznaczona: I przeto sama, plemię Adama Przechodzi, wybrana, niepokalana.
Spieszą na jej Imie i jej wspomnienie, Z hołdem czci, nieba całe;
Piekło w sobie czuje dziwne wstrząśnienie: Xiężyc, słońce wspaniałe I świetne gwiazdy, służą jej zawzdy; Bo od nich uznana niepokalana.
I co tylko w niebie jest ku ozdobie, Co ma świat w swym przestworze;
Niczem to jest wszystko przeciwko tobie, Cieniem na twoje zorze: Przewyższasz trony, berła, korony, Tyś Panią nazwana, niepokalana.
A więc cna Maryja i cudo Boga, Krusząca głowę węża;
Prosim cię niech jego zajadłość sroga, Na nas się nie natęża: Ratuj nas Pani, wszak my poddani, Tyś Panią nazwana, niepokalana.
Tekst lub tłumaczenie polskie jest własnością publiczną (public domain), ponieważ prawa autorskie do niego wygasły (expired copyright).