Śpiewnik kościelny/W dzień Bożego Narodzenia weseli ludzie
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | W dzień Bożego Narodzenia weseli ludzie |
| Pochodzenie | Śpiewnik kościelny |
| Redaktor | Michał Marcin Mioduszewski |
| Data wydania | 1838 |
| Druk | Stanisław Gieszkowski |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały rozdział Pieśni na Boże Narodzenie Pobierz jako:
   |
| Indeks stron | |
PIEŚŃ V.
*)[1]
![\relative c {\clef tenor
\key c \major
\autoBeamOff
e4 f e d |
e f e d |
\time 3/4 g g a8.[ g16] |
f4 e2 |
g4 g a8.[ g16] |
f4 e2 |
\time 4/4
a4 b c a |
g f e d |
\time 3/4 g g a8.[ g16] |
f4 e2 |
\bar "."
}
\addlyrics { \small {
W_dzień Bo -- że -- go na -- ro -- dze -- nia
we -- se -- li lu -- dzie,
bło -- go im bę -- dzie;
Chwa -- łę Bo -- gu wy -- śpie -- wu -- ją,
We -- so -- ło wszę -- dzie.
} }](http://upload.wikimedia.org/score/b/e/beeqg9a7i48yb2qsopyq6jv9hnd6yhj/beeqg9a7.png)
W dzień Bożego narodzenia,
Weseli ludzie, błogo im będzie;
Chwałę Bogu wyśpiewują,
Wesoło wszędzie.
Anioł pasterzom zwiastował,
Że się narodził, nas uweselił;
Król Herod się zafrasował,
Dziatki pobić dał.
Bili, siekli, mordowali,
Srodzy katowie, właśni zbójcowie;
Krzyczą dziatki, płaczą matki,
Bardzo rzewliwie.
Od piersi ich wydzierali
I rozcinali: Rycerze mali
Z matkami się pożegnali,
Żal to niemały.
Tam krwawe łzy wylewały
Płaczliwe matki, kiedy ich dziatki
Leżą jakby barankowie,
Lub w polu snopki.
Ręce matki załamują,
Włosy targają, i omdlewają;
Niebo głosy przebijają,
Serdecznie łkają.
Rachel Pani tak rzeczona,
Pociechy niema, prawie umiera;
Patrząc na swoje syny
Często omdlewa.
O! Herodzie okrutniku,
Wielka to wina, że twego syna,
Między dziatkami zabito,
Co za przyczyna?
Chciałeś trafić na Chrystusa
Syna Bożego; ale go z tego
Nie wykorzenisz królestwa,
Boć niebo jego.
Przypisy
- ↑ Że niektórych Pieśni melodyje nie mają jednostajnego taktu, ale go dwa lub trzy razy zmieniają, jako to: Ogrodzie oliwny, Do ciebie Panie, Boże w dobroci, i t. p. nie zdaje się to pochodzić z śpiewania ludu, tylko że tak początkowo ułożone były: gdyż napotykamy w tym sposobie przez dawnych Kompozytorów ułożone niektóre melodyje, jak n. p. w xiążce: Melodiæ odarum Horatii, Francoforti 1552; — w Rosa Bohemica, Pragæ 1668 pieśń Ś. Wojciecha: Hospodyne pomiłuy ny; — w Melodyjach na Psałterz polski Mikołaja Gomółki, w Krak. 1580, psalm 81 i 85, i w wielu innych.
