Śpiewnik kościelny/Boże którego serce się unosi
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Boże którego serce się unosi |
| Pochodzenie | Śpiewnik kościelny |
| Redaktor | Michał Marcin Mioduszewski |
| Data wyd. | 1838 |
| Druk | Stanisław Gieszkowski |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały rozdział Pieśni Przygodne III |
| Indeks stron | |
![\relative c' {
\clef tenor
\key f \major
\time 2/4
\autoBeamOff
\stemUp a4( \grace g8 ) \stemDown bes8 \stemUp g | f[ g16 a] c,4 | d8 f e g | g4 f \bar ":|" \break
g4 a8. f16 | a4 g | \stemDown bes8. a16 c8 a | \stemUp a4 g | \break
f4 e8 f | d4 \stemDown d' | c \stemUp e,8 g | g4 f \bar "|."
}
\addlyrics { \small {
Bo -- że któ -- re -- go do -- broć się u -- no -- si,
Wy -- słu -- chaj mo -- dły któ -- re ten lud czy -- ni,
W_two -- jej świą -- ty -- ni, w_two -- jej świą -- ty -- ni.
} }
\addlyrics { \small {
Gdy cię cno -- tli -- we ser -- ce o co pro -- si:
} }](http://upload.wikimedia.org/score/2/n/2nh65kalsy3rxp8y5x6nyim6r61zz1l/2nh65kal.png)
Boże którego dobroć się unosi,
Gdy cię cnotliwe serce o co prosi:
Wysłuchaj modły które ten lud czyni,
W twojej świątyni, w twojej świątyni.
Błogosław Panu który nami włada,
Niech tron swych ojców szczęśliwie posiada:
Na szczęściu ludu niech swą wielkość kładzie,
W męztwie i radzie.
Niechaj pobożność krwi jego nie ginie,
Co wzorem cnoty w dziejach świata słynie:
By dobrych Królów wiekopomna chwała,
W wnukach została.
Błogosław Panie i temu rządowi,
Który złe znosi, a dobre stanowi:
W pracy, gdzie idzie o szczęśliwość ludu,
Niech nie zna trudu.
Męztwu wojsk naszych daj ogromne siły,
By sławę ojców swoich odnowiły:
Niech w nich najezdnik odpór znajdzie wszędzie,
W swoim zapędzie.
Niech się na ziemi tej zbrodzień nie rodzi,
Co depcząc prawa szczęściu braci szkodzi:
Zdradą i fałszem żyjąc nie-spokojny,
Krwi chce i wojny.
Pokój wam daję, wyrzekłeś to Panie,
Niech głos ten prawem dla świata zostanie:
By zgoda sprzęgła sąsiedzkie narody,
Wśród ich swobody.
Kazałeś ziemi aby nas karmiła,
Deszcz i pogodę twa ręka przesyła:
Niech więc z jej daru, rolnik chleb swój kraje,
I nędznym daje.
Tak obdarzeni twojemi łaskami,
Prosim cię Panie z pokorą i łzami:
Odpuść nam winy, niech nas w dobrym stanie,
Wieczność zastanie.
