Przejdź do zawartości

Śpiewnik kościelny/Będę cię wielbił mój Panie

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Tytuł Będę cię wielbił mój Panie
Pochodzenie Śpiewnik kościelny
Redaktor Michał Marcin Mioduszewski
Data wyd. 1838
Druk Stanisław Gieszkowski
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Inne Cały rozdział Pieśni przygodne
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron

PIEŚŃ XI.
O Miłosierdziu Boskiem. Ps. 29.[1]



\relative c' {
    \clef tenor
    \key a \minor
    \time 3/4
    \autoBeamOff

    \repeat volta 2 {
        \stemDown c4 b8 c8 d4 | b8 d8 c8 [b8] a4 }
    \repeat volta 2 {
        \stemDown b8 d8 d8 d8 e4 | \break
        d8 c8 b4 r4 | b8 d8 d8 e4 d8 | c8 b8 a4 r4 }
}
\addlyrics { \small {
    Bę -- dę cię wiel -- bił mój Pa -- nie,
    Boś mię w_przy -- go -- dzie ra -- to -- wał,
    I śmie -- chów ludz -- kich za -- cho -- wał.
}}
\addlyrics { \small {
    Pó -- ki mnie na świe -- cie sta -- nie:
}}


Będę cię wielbił mój Panie,
Póki mnie na świecie stanie:
Boś mię w przygodzie ratował,
I śmiechów ludzkich zachował.

Panie! wołałem ku tobie,
A tyś mię wsparł w mej chorobie;
Dodałeś mi swej pomocy,
Żem nie ujrzał wiecznej nocy.

Zborze Pański! śpiewaj swemu
Obrońcy najpewniejszemu:
Uczyń cześć powinną z chęci,
Jego najświętszej pamięci.

Gniew jego prędkiej odmiany,
A łaski wiek nieprzetrwany;
Kogo w wieczór zafrasuje,
Tego rano pożałuje.

Mnie zuchwałe szczęście było
Tak dalece ułudziło,
Żem śmiał rzec: w tej klubie stoję,
Że się odmiany nie boję.

Łaska twoja Panie! była
Tak mocno mnie utwierdziła;
Ale skoroś twarz odwrócił,
Wneteś moją hardość skrócił.

Cóżem ja miał począć sobie?
Jedno głos podnieść ku tobie:
Coć za korzyść mocny Boźe,
Z mego zginienia być może?

Żalić proch cześć będzie dawał,
Albo twą dobroć wyznawał?
Pan usłyszał głos mój lichy,
Wsparł mię, zmazał moje grzechy.

Użyłeś zwykłej litości,
Obróciłeś płacz w radości;
Zdjąłeś ze mnie wór żałobny,
A włożyłeś płaszcz ozdobny.

Przeto cię wesoło wszędzie
Lutnia moja wielbić będzie:
Chwała twoja wieczny Panie!
W ustach moich nie ustanie.




Znak domeny publicznej
Tekst lub tłumaczenie polskie jest własnością publiczną (public domain), ponieważ prawa autorskie do niego wygasły (expired copyright).