Strona:Wilhelm Feldman-My artyści.djvu/019

słowo, Himalaye wiedzy współczesnej! Tylko że zapleśniałe mózgi naszych profesorów… wogóle konserwatystów, liberałów, fabrykantów, redaktorów i reszty plebsu duchowego…
 RADCZYNI: Co ty tez, Fredziu…
 AMA: Nic nie szkodzi, proszę pani, to bardzo ciekawe…
 ALFRED: Ba, to tajniki naszej wiedzy hermetycznej, misterya eleuzyjskie — wie pani… Ale ja gadam i gadam, a pani miała jakieś życzenie.
 AMA (budzi się z oszołomienia): Prawda. Ja… ja przychodzę do pana z prośbą. Z wielką prośbą. Tylko… jakby to powiedzieć?
 ALFRED: Prosto z mostu, panno Amo. Jam człowiek prosty.
 AMA: Bo to, proszą pana, nasze Koło panien pracy społecznej…
 ALFRED: Rany boskie! to i panie pracują…
 AMA: Pewnie. Papa, pański ojciec, wszyscy nam powtarzają, że trzeba pracować dla społeczeństwa…
 ALFRED: Dla naszego biednego społeczeństwa…
 AMA: Właśnie… Więc założyliśmy Koło panieńskie i chcemy rozpocząć od wydania jednodniówki…
 ALFRED: Dla dobra naszego biednego… Świetnie! wybornie! Znakomity początek pracy