było już inne, niż za czasów Sylwestra II. A tak jak króla Stefana dla Węgier, tak i Bolesława możnaby uważać za właściwego apostoła Polski; jak Stefan tak i on poddał się stolicy apostolskiej, a więc i przywileje jakie w zamian zato uzyskał tamten, winny się były stać również udziałem Bolesława, tembardziej, że mu dla względów politycznych wzbroniono korony. W obec tego sądzimy, że i Bolesław uzyskał obok prawa obsadzania biskupstw również i prawo urządzania katedr i organizowania kościoła w zajętych ziemiach poganskich, i że w ten sposób należy tłómaczyć treść zacytowanego ustępu Galla. Przemawiają nadto za tą interpretacyą i inne wzmianki tejsamej kroniki. Gallus aż w trzech różnych miejscach omawia działalność Bolesława w sprawach kościoła, raz podając że nawrócił »Selenciam, Pomeraniam et Prussiam« i że »ecclesias ibi magnificas et episcopos per apostolicum, ymmo apostolicus per eum ordinavit«, drugi raz w ustępie »erga divinum cultum in ecclesiis construendis et episcopatibus ordinandis... ita devotissimus existebat, quod suo tempore Polonia duos metropolitanos cum suis suffraganeis continebat« a wreszcie sławiąc zasługi Chrobrego słowami »Gentes vero barbarorum in circuitu quas vincebat non ad tributum pecuniae persolvendum, sed ad verae religionis incrementum coercebat, insuper etiam ecclesias ibi de proprio construebat, et episcopos honorifice clericosque canonice cum rebus necessariis apud incredulos ordinavit«[1]. Ustępy te na pierwszy rzut oka zdają się odnosić do jednego i tegosamego faktu, jeśli się im jednak bliżej przypatrzymy, okaże się, że tak nie jest. Tylko ustęp drugi odnosi się do organizacyi koscioła we właściwej Polsce, ustępy zaś pierwszy i trzeci dotyczą kościelnego urządzenia ziem przez Bolesława dopiero zdobytych, jako to Pomorza,
- ↑ L. c. 6 i 11.
