Strona:Stefan Grabiński - Wyspa Itongo.djvu/259

się. Ostatnie szeregi synów Słońca przeszły aleją kolumn, znikły na stopniach piramidy i znów tylko pusty krużganek z cieniami karjatyd pławił się w zielonawej poświetli.
 Czandaura westchnął i obudził się. Ujrzał nad sobą pochylone życzliwe twarze przyjaciół.
 — Czyście co widzieli? — zapytał.
 — Przeszłość przesunęła się przed naszemi oczyma — odpowiedziała Rumi. — Czyś bardzo znużony, królu?
 Pogładził z uśmiechem jej włosy.
 — Trochę. Gdy wychylę kubek „guarapo“ podany przez ciebie, odzyskam siły i będę krzepki jak w dzień wyprawy.
 Powstał i podtrzymywany przez Atahualpę poszedł z przyjaciółmi do oczekujących ich rzesz wojowników.
 Reszta tej nocy pogodnej i cichej przeszła spokojnie, a gdy brzask zaróżowił wierzchołki lasów, obóz zwycięzców i pobitych ruszył w dalszą drogę do rodzinnego gniazda.
 Po powrocie do domu odbył się sąd nad Marankaguą. Czandaura powierzył przeprowadzenie sprawy i wydanie wyroku Radzie