Strona:Poezye Brunona hrabi Kicińskiego tom I.djvu/171

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
IV.
RÓŻA MIŁOŚCI.

Mała różyczka zakwitła w cieniu,
Swiéża, powabna i miła.
Ledwie rozwita w poranka tchnieniu
Wonnością byt swój zdradziła.
Nie do téj róży rzędu należy,
Co się swym blaskiem nadyma,
Skromna choć wszędzie zapach rozszerzy,
Choć palmę wdzięków otrzyma.
Rośnij spokojnie barwą ozdobna,
Swiéższa od ranka, godna zazdrości,
Królowo kwiatów! różo nadobna,
Różo miłości!