Strona:Poezye Brunona hrabi Kicińskiego tom I.djvu/019

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

jewodów, Kasztelanów i innych Urzędników Koronnych, pozwolił dawnym polskim urzędnikom téż tytuły posiadającym, po wywiedzeniu się z 8 herbów szlacheckich, starać się o tytuł Hrabiego, który takim osobom bezpłatnie był udzielany. Korzystał z téj łaski Cesarskiéj mój Ojciec, a tu w przypisku załączony wyjątek z oryginalnego patentu Cesarza, w d. 23 Maja roku 1804 wydanego, dowodzi dla czego ten tytuł uzyskał[1].

  1. Benigno itaque animo perpendentes te Pium de Kicinski, non solum vetustatem nobilitatis tuae probavisse, atqne demonstrasse, tuos ab an tiquissimis jam temporibus regno Pol niae, tam in statu militari quam civili utilia praestitisse servitia, cosque pluribus illustribus affinitate conjunctos fuisse familiis; sed etiam le ipsum Dignitate Castellani Polanecensis ornatum variisque aliis dignitatibus ac ordinibus fuisse conde coratum, —

    te igitur in coetum verorum, antiquorum et indubitatornm comitum hæredesque et posteritates ex lumbis tuis descensuros sexus utriusque ad numerandos, et adscribendos duximus.

    Łaskawym wiec umysłem zważając, żeś ty Piusie Kiciński nie tylko starożytności szlachectwa swego dowiódł i okazał że twoi przodkowie od najdawniejszych czasów w Królestwie Polskim, tak w stanie wojskowym jak i cywilnym użyteczne pokładali zasługi i z wielu świetnemi Rodzinami powinowactwem byli połączeni, ale nakoniec że i ty sam byłeś godnością Kasztelana Połanieckiego zaszczycony i wielu godnościami i orderami ozdobiony, —

    Ciebie więc w poczet prawdziwych, starożytnych i niewątpliwych Hrabiów, z potomkami i następcami obojga płci z krwi twojéj prawnie pochodzącemi, zaliczyć i dopisać polecamy.