je w postaci symbolu, który jest jakby esencyą wszystkich drzew, czemś, co jest jednem w stosunku do wielości różnych pojedynczych wypadków, podobnie jak pojęcie. Musimy zaznaczyć, że wyobrażenie nie będzie miało oczywiście tego stopnia ogólności, co pojęcie. Wyobrażone drzewo, lub trójkąt, będzie zawsze jakimś szczegółowym wypadkiem pojęcia drzewa, lub trójkąta, wogóle. Jest ono analogiczne do znaku pojęciowego, który może być wieloraki, przy jedności absolutnej pojęcia; jest takim znakiem zaczątkowym, opartym bardziej o treść kompleksu znaczeniowego, niż nasze znaki n. p. Przykładem mogą tu być hieroglify egipskie. Symbol taki jest właśnie tem czemś pierwotnem, co jest albo samo jako takie elementarnem dziełem Sztuki, albo też składa się na to ostatnie wielość takich wyobrażeń.
Widzimy więc, że to co naturaliści nazywają konwenansem, powstałym z nieumiejętności i braku środków, Buszek uważa za najistotniejsze, podstawowe.
Rysowanie jest pewnym rodzajem opowiadania przy pomocy wyobrażeń, podobnie jak mowa jest opowiadaniem przy pomocy słów. Tak rysuje, lub maluje, każde dziecko naszych czasów, dopóki jego instynkt nie zostanie wykrzywiony przez dzisiejszy system wychowawczy. Takimi też byli według Buszka dawni artyści.
Strona:PL Stanisław Ignacy Witkiewicz-Szkice estetyczne.djvu/118
Ta strona została uwierzytelniona.
