do Brzozowskiego, — Antoni Lange poświęcił tej książce przedtem już ciepłą wzmiankę w jednym z zeszytów warszawskiego „Świata“ z początku r. 1910 w sprawozdaniu z ruchu literackiego za r. 1909. Były to pierwsze, jedyne i dość późne głosy publiczne o „Legendzie“, które po czterech miiesiącach od pojawienia się dzieła przerwały wreszcie głuche a pocieszne milczenie, jakie w zakłopotaniu i wstydliwie zachowywała krytyka nasza i publicystyka bezradne wobec Legendy wtedy jeszcze, gdy dokoła niej huczało już w całej Polsce wśród jej czytelników.
Str. 66, ust. 2. O F. H. Myersie wspomina Brzozowski w jednym z listów do mnie z marca 1910 r.:
Wzmiankę o Myersie spotkamy jeszcze na str. 79 „Pamiętnika“.
Str. 70, ust. 1. A. C. Benson, biograf Waltera Patera. Patrz przypisek do str. 57. Maryusz (Epikurejczyk), Marius the Epicurean, magnum opus Waltera Patera, powieść z czasów Marka Aurelego, w której rozpatruje zagadnienia etyczne na tle przeciwieństwa epikureizmu i stoicyzmu. J. Henry Shortouse, powieściopisarz angielski, zmarły w 1903 r., autor powieści John Inglesant (1882), Blanche Lady Falaise (1891,) Sir Percivala i innych.
Str. 72, ust. 2. Zrób Machiavella, Bruna, Vica — mowa o wyborach dzieł tych pisarza, projektowanych dla biblioteki Symposionu. (Patrz „Głosy wśród nocy“ str. 35).
»Cieszę się nie mniej od Was — pisał mi Brzozowski jeszcze w jesieni 1909 r. — że mam w perspektywie możność zrobienia tej rzeczy z Wrońskim — a niemniej z Machiavellego i Bruna«. »Symposion stał
