spadochronowy, lecz nawet, w niektórych przypadkach, lot połączony z ślizganiem się po warstwach powietrza.
Phyllium żyje na drzewach lub krzakach; siada zazwyczaj na brzegu liścia i nagryza jego kant. Na gładkiej blaszce liścia trzyma się dzięki wybornie wykształconym przylgom i pazurkom (ryć. 9). Na wszystkich członkach stopy są małe przylgi, podczas gdy największa adhezyjna poduszeczka znajduje się między pazurami. Budowa tych aparatów jest bardzo doskonała, lecz ich rozmiary są w stosunku do wielkości ciała zwierząt, zwłaszcza zaś
| Wymiary i stosunek wielkości | Phyllium pulchrifolium | Ph. siccifolium | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| ♀ | larwa ♀ | larwa ♂ | ♂ | ♀ | ♂ | |
| Największa szerokość odwłoku | 40•0 | 33•2 | 23•0 | 19•5 | 30•0 | 12•7 |
| Długość odwłoku od pierwszego do przedostatniego członu | 44•8 | 33•1 | 27•5 | 35•2 | 41•7 | 28•5 |
| Największa grubość ciała | 8•8 | 6•6 | 3•4 | 3•5 | 10•4 | 2•3 |
| Przeciętny stosunek szerokości do długości odwłoku | 1 : 1•1 | 1 : 1•0 | 1 : 1•2 | 1 : 1•8 | 1 : 1•3 | 1 : 2•2 |
| Przeciętny stosunek szerokości do grubości odwłoku | 5 : 1 | 5 : 1 | 6 : 1 | 5 : 1 | 3 : 1 | 6 : 1 |
| Przeciętny stosunek długości do grubości odwłoku | 5 : 1 | 5 : 1 | 6 : 1 | 5 : 1 | 3 : 1 | 12 : 1 |
dorosłych samic, za drobne, a działanie za słabe. Phyllium nie trzyma się mocno powierzchni liści; wystarczy słabe potrącenie gałązki, by zwierzę od niej odpadło. Często bez widocznego powodu te zwierzęta nagle spadają z liści.
Jeśli na małej gałązce umieścić kilka dużych, nieporadnie i ciężko poruszających się samic, to często dwie z nich wchodzą na ten sam liść i trącają się nawzajem; czasem jedna zaczyna nagryzać brzeg odwłoku sąsiadki, zupełnie jakby brzeg liścia (23 i Lister). Nagryziony okaz natychmiast odczepia się i odpada z liścia na ziemię. To samo dzieje się. jeśli brzeg odwłoku samicy ucisnąć delikatnie szczypczykami. Podczas spadania okazuje się. jak wybornie zwierzę posługuje się rozpłaszczonemi częściami ciała jako aparatami do bujania.
