Strona:PL Maurycy Urstein-Eligjusz Niewiadomski w oświetleniu psychjatry.pdf/71

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

przerwach kilku lub kilkudziesięcioletnich, prowadzą do charakterystycznej formy demencji. Najwcześniej występuje u pacjentów tego rodzaju rozdwojenie osobowości. Chory czuje w sobie jakby dwie lub więcej jaźnie. Myśli wymykają mu się, przeplatają się, świadomość rozpada się na cząstki, złożona maszyna mózgu na swe części składowe, i każda z nich zaczyna pracować na własną rękę, nie zwracając uwagi na całokształt i związek poszczególnych części.
W sposób niezwykle obrazowy jeden z chorych, przytoczonych przez autora, odmalował stan swój temi słowy: „Jeśli np., czując się zdrowym, chcę się pakować do drogi, to widzę, jak wszystkie moje — powiedzmy 15 do 20 – rzeczy mają leżeć jedne koło drugich, i obraz ten mam wyraźnie w pamięci, tak, że robota polega, że się tak wyrażę, na mechanicznem kładzeniu przedmiotów obok siebie. O ile zaś teraz, gdy się czuję chorym, mam pakować rzeczy, to muszę uczynić wysiłek, aby się skupić, a jeśli ułożę trzy sztuki koło siebie i sięgam po czwartą, zatracam obraz poprzednich“. Innym razem tenże chory viedział: „Gdy jestem zdrów, mam wrażenie, że dla każdego wyobrażenia posiadam w mózgu specjalną przegródkę, i jeśli mi jest ono potrzebne, muszę tylko otworzyć ten przedział. Obecnie zaś, kiedy czuję się chorym, mam wątpliwości, w której przegródce winno się znajdować dane wyobrażenie; przytem jest ono