Strona:PL Maurycy Urstein-Eligjusz Niewiadomski w oświetleniu psychjatry.pdf/62

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

może spowodować psychozę. Jest rzeczą zrozumiałą, że takie czynniki, jak brak ruchu, brak należytego odżywiania i powietrza, utrata wolności, samotność, sprzyjająca poddawaniu się swoim myślom, następnie obawa przyszłości, niekiedy żal za popełniony czyn, czasami niepewność co do wykonania wyroku wszystko to może wywołać gwałtowne wstrząśnienie psychiczne. Lecz tam, gdzie rzecz dochodzi do rozstroju umysłowego mamy niewątpliwie do czynienia z mniej lub więcej ciężką skłonnością przyrodzoną lub dziedziczną. Po pierwsze, spostrzegamy u takich osobników już przed aresztowaniem tyle objawów, że nasuwa się przypuszczenie, iż okres powstawania choroby był bardzo długi. Następnie, stwierdzamy często, że ludzie, którzy w związku ze swem uwięzieniem, lub na skutek innych przejść moralnych, wykazują objawy psychiczne, uprzednio byli już okresowo chorzy, i że areszt, czy pobyt w więzieniu stał się tylko powodem do wybuchu gwałtownych symptomatów.
Dawniejsza szkoła psychjatryczna przyjmowała istnienie specjalnej „psychozy więziennej“, dla której objawami charakterystycznemi miały być ostro występujące stany pobudzenia z omamami, manją prześladowczą, ciągłą trwogą i popędem samobójczym. Późniejsze badania dowiodły natomiast, że mamy tu do czynienia z całym szeregiem różnorodnych zjawisk (z histerją, parali-