Strona:PL Maurycy Urstein-Eligjusz Niewiadomski w oświetleniu psychjatry.pdf/41

na życie duchowe, rezultat jej destrukcji przez czas dłuższy może uchodzić uwagi, tembardziej, że zdolność do pracy codziennej mniej podlega jej niszczącemu wpływowi. Chorzy pod tym względem zachowują tyle zdolności wykonawczych, że w szczupłym zakresie potrafią jeszcze skutecznie toczyć walkę o byt. Wykolejony przez chorobę prawnik zostaje pisarzem, uzdolniony mechanik bierze się do zwykłych robót ślusarskich, wybitny malarz zarabia na życie w jakiem biurze, czy urzędzie, a genjalny muzyk kończy swoją karjerę, jako grajek w knajpie. Przytem są oni ze swego losu zadowoleni i nie czują chęci wzniesienia się ponownego na dawny szczebel.
 W następnych latach stwierdzamy u Niewiadomskiego szereg niedorzecznych czynów. Całe życie jego jest wyrazem owej ciężkiej choroby, która z żywiołową koniecznością musiała doprowadzić do owego tragicznego rezultatu. W każdym razie nie był on zdolny właściwie pokierować swojem życiem i zdobyć sobie należne stanowisko społeczne. Przytem pozwolił się stopniowo opanować idejom, które, być może, pierwotnie wynikały jeszcze z niechęci osobistych, lecz które w następstwie rozwinęły się w tak oczywiście niedorzeczny sposób, że ich związek ze stanowiska psychologicznego wcale ująć się nie daje. Do tego się dołącza wielka nietrafność, raczej zupełny brak sądu, słaba wola, megalomanja w ocenianiu własnej osoby, typowe ideje reforma-