Strona:PL Juliusz Verne - Kurjer carski.pdf/114

  Nader poczciwy człowieczek..“
 — Co to jest? — krzyknął Blount.
 — To nie jest werset biblijny, ale to jest piosenka Beranger’a
 — Aha!
 Ale w tej chwili zaszło coś niespodziewanego.
 Do pokoju wpadł przez okno granat... potoczył się — wybuchnął. Blount upadł zalany krwią.
 Jolivet kończył depeszę:
 „Korespondent Daily Telegraph, Harry Blount, padł przy mnie, trafiony granatem...“
 — Drut przerwany! — rzekł urzędnik i zamknął okienko.
 Strogow postąpił ku leżącemu, aby opatrzyć jego ranę, gdyby żył jeszcze.
 A nagle stała się rzecz niespodziana... straszna!
 Wataha tatarów już otoczyła dom. Ci wpadli przez drzwi — owi przez okno. Rozległy się wycia i strzały. Kilka floretów, wycelowanych wprost w głowę, kilka wzniesionych noży — błysnęło przed oczyma Strogowa i Joliveta. Nie mogło być mowy o oporze.
 Strogow i Jolivet znaleźli się za chwilę w pętach tatarskich.

KONIEC I CZĘŚCI.