Strona:PL Eustachy Iwanowski-Pielgrzymka do Ziemi Świętej odbyta w roku 1863.djvu/425

w drugiéj klasie, roku 1787 dnia 15 marca ukazem cesarskim oddano Synaitom. Roku 1811 w czasie wielkiego pożaru klasztor kijowski petro-pawłowski zupełnie zgorzał; ojcowie Synaici już go nie odbudowali. Plac zabrał rząd bez żadnego klasztorowi Synaiskiemu wynagrodzenia. Zbudowano nowy klasztor pod imieniem greckiego św. Katarzyny, przy nim było duchowne seminaryum.
 Zdanie francuskich pisarzy, a szczególnie najpóźniejszego Lenoir: że klasztor Synaiski, gdy wszystkie inne zburzyli Arabi, ocalonym był opieką cesarzów rosyjskich, postrachem ich potęgi i siły tak wielkiéj, że przed samém ich imieniem usuwały się rozbójnicze koczujące hordy, z szczegółowych opisów księdza biskupa Porfirego okazuje się fałszywém, i błędném. Istotnie klasztor Synaiski od Arabów nigdy zburzonym nie był, ale ocalenie swoje winien tylko roztropności, rozumowi, odwadze Ihumenów Synaiskich, biskupów, i firmanom sułtańskim, które na mocy własnoręcznego pisma Mahometa, klasztor obroniły, obdarzyły wszystkiémi przywilejami. Cesarze rosyjscy, chociaż się w hramotach zamianowali następcami Justynijana, ale najzupełniéj losem, bezpieczeństwem się klasztoru, nie zajmywali, własność jego w Kijowie, i prywatne ofiary zabrali. Imię ich nie doszło do plemion pustyni, nigdy o niém nie słyszeli, nie mogło żadnego wrażenia uczynić. Francuzi, oczywiste, jasne fakta zmieniają lekkomyślnie, przez pochlebstwo. Jedyném dobrodziejstwem było pozwolenie zbiérania jałmużny w W. księstwie Moskiewskićm. Za cara Aleksego Michajłowicza był w Moskwie arcy-biskup Synaiski Ananijasz, ale go car Aleksy bardzo nie lubił. Biskupi moskiewscy w niewolnictwie wszelką powagę utracili, arcy-biskup miał niezależność stosowną i właściwą dla biskupa. Car nazwał to pychą. Jałmużny przeto nie zebrał. Główne dary i największe przez wszystkie wieki były 1000 r. as. cesarzowéj Anny, i 400 dukatów od cara Piotra Wielkiego.