Strona:PL C Dickens Wspólny przyjaciel.djvu/777

 Nagle ktoś zadzwonił, nie John, bo na niego było zawcześnie, a różowa służąca wpadła zadyszana, zwiastując przybycie obcego pana, który dał jej do wręczenia swój bilet. Był to Mortimer Lightwood. Balla dostrzegła natychmiast, że jest bardzo blady i poważny.
 Opowiedział wzruszonym głosem, że przybywa tu ze strony Lizy Hexham, pragnącej żywo mieć panią Rokesmith na swym ślubie, który odbyć się ma w tak smutnych i niezwykłych okolicznościach.
 Wszystko to było takie dziwne i wzruszające, że Bella czuła się do głębi przejęta. Na szczęście, mąż jej zadzwonił w tej chwili, zechce też zapewne pojechać z nią. Wybiegła, by mu sama otworzyć, ale skoro tylko John usłyszał nazwisko Mortimera Lightwood, oświadczył żonie, że go nie chce widzieć, i że wcale jechać nie może.
 — Ależ pan Lightwood czeka.
 — To nic, pojedziesz sama.
 Bella była bardzo zdziwiona. Wiedziała przecież, jak John lubił i cenił Lizę, jak interesował się jej losem.
 — Chodź ze mną na górę, mój skarbie.
 — Więc nie chcesz jechać ze mną?
 — Pojedziesz z panem Lightwood.
 — Nie jesteś o niego zazdrosny?
 — Dlaczegobym miał być zazdrosny?
 — Bo przecież podobałam mu się dawniej, ale to nie z mojej winy.
 — Owszem, z twojej; ja także zakochałem się w tobie z twojej winy, ale gdybym miał zazdro-