Strona:PL C Dickens Wspólny przyjaciel.djvu/38

chociaż wiem, że pan jesteś w swojem prawie, zadając mi pytania, upewniam pana, że mam prawo nie odpowiadać na nie.
 Nieznajomy chciał obrócić zastawkę, przy której czuwał nieczuły, jak głaz, stróż bezpieczeństwa.
 — W takim razie — rzekł inspektor — proszę mi dać swój bilet wizytowy.
 — Dałbym go bardzo chętnie, ale niestety, nie mam go przy sobie — odrzekł nieznajomy, widocznie zmieszany.
 — W takim razie rzekł inspektor — zechcesz pan może zapisać nam adres swój i nazwisko.
 — Ależ owszem, bardzo chętnie.
 Inspektor podsunął mu papierowy blankiet i pióro umoczone, a nieznajomy, pochylony nad biurkiem, pisał pod okiem urzędnika, który policzył, zda się, każdy jego włos.
 „Juliusz Handford, hotel Palace-yard, Westminster“.
 — Tam się pan zatrzymałeś?
 — Tak, panie.
 — Mieszkasz pan na wsi?
 — Tak, panie.
 — Może pan teraz odejść.
 Zastawka odsunęła się i Juliusz Handford wyszedł z biura policyjnego.
 Po wyjściu jego inspektor skinął na swego pomocnika.
 — Masz pan tu adres — rzekł, podając mu blankiet, wypełniony przez Juliusza Handford; —