Strona:PL C Dickens Wspólny przyjaciel.djvu/349

szę tę operę w tak pamiętnej okoliczności, to znaczy razem z panną Podsnap.
 Słuchając tego, Georgiana splotła nerwowo dwa małe palce i rzekła, patrząc w talerz:
 — Bardzo panu dziękuję, ale my zwykle chodzimy do teatru same tylko z Sofronią i ja to daleko wolę.
 Na razie trzeba było poprzestać na takiej wymianie słów i Alfred musiał pozwolić na odejście Georgiany do przyległego salonu.
 Podano tam czarną kawę, na którą Alfred przyprowadził niebawem młodego Fledgeby i doprowadził go nawet do podania miss Podsnap filiżanki kawy.
 Przy tej sposobności Czar zauważył, że zielona herbata jest napojem podniecającym, na co Georgiana wyjąkała.
 — Doprawdy? Jakimże sposobem to się dzieje?
 Tego już Czar nie umiał wytłómaczyć. Poszli wreszcie do teatru.
 — Panie Fledgeby, — mówiła, wychodząc, pani Sofronia — nie zajmuj się pan mną, bo muszę i tak nieść wachlarz mój i tren od sukni. Podaj pan lepiej ramię Georgianie.
 Fledgeby spełnił to życzenie i szedł na czele pochodu, mając u boku swego pannę Podsnap; za nimi postępowała Sofronia, a z tyłu Alfred nasępiony, z twarzą człowieka, pędzącego przed sobą niesforne stado.
 Znalazłszy się w loży, państwo Lammie za-