Strona:PL C Dickens Wspólny przyjaciel.djvu/105

wszystko dla tego, że mam do pana jeszcze jedną prośbę. Pan się zechce tem zająć, nieprawdaż?
 — Służę panu bardzo chętnie.
 — Otóż ja i pani Boffen uradziliśmy wyznaczyć 10.000 funtów nagrody temu, który wykryje sprawcę ohydnej zbrodni, której ofiarą padł nasz biedny John.
 — Ależ to za dużo, stanowczo za dużo.
 — Dlaczego? Skoro ja i moja stara lady, korzystamy z tego morderstwa, wbrew naszej woli oczywiście, to przynajmniej, chcielibyśmy nie zaniedbać niczego, dla odnalezienia zbrodniarza.
 — Nie to miałem na myśli, a to tylko, że tak znaczna kwota wywołać może chciwość ludzką i fałszywe denuncyacye.
 — Nie pomyślałem o tem, ale przecież można będzie prawdę od fałszu odróżnić.
 Ukończywszy naradę ze swym adwokatem, spadkobierca zabierał się już do wyjścia, gdy przy drzwiach prawie spotkał się z Eugeniuszem, który go o mało nie przewrócił.
 Mortimer Lightwood przedstawił ich sobie wzajemnie.
 — Bardzo mi miło poznać imć pana Boffen — rzekł Eugeniusz z miną, która wyrażała wprost przeciwne uczucia.
 — A i mnie także bardzo miło — odparł z wylaniem pan Boffen. — Panowie jesteście koledzy?
 — Tak jest.
 — Lubisz pan swój fach?
 — Niebardzo — odparł Eugeniusz.