północy z Bieździatką. Przez wieś prowadzi gościniec podkarpacki. Przepływa również wioskę strumyk, płynący z północy na południe.
Mieszkańcy trudnią się uprawą roli. We wsi jest 2-klasowa szkoła i stacya meteorologiczna. Kasa gminna wynosi 2.591 K 41 h. Brzyszczki wspomniane są pod r. 1443 jako wieś na prawie magdeburskiem. Sołtysem tej wsi był szlachetny Andrzej, małżonek Małgorzaty, przedtem żony Pawła Jasińskiego[1]. Długosz pisze o tej wsi, że była wsią królewską, że były w niej łany kmiece, z których płacono dziesięciny pieniężnej po czwartej części grzywny kościołowi w Zręcinie; było również sołtystwo mające 2 łany, z których płacono dziesięcinę snopową kościołowi w Jaśle. Później, zamiast dziesięciny snopowej, dawano 16 groszy. Prócz tego każdy kmieć dawał z łanu, tytułem mesznego korzec żyta[2]. Brzyszczki, jako wieś królewska, należała do starostwa jasielskiego, które różni dygnitarze trzymali w dzierżawie. W r. 1574 trzymał w dzierżawie starostwo jasielskie a więc i Brzyszczki Jan Mniszek, starosta krasnostawski. Ponieważ Brzyszczanie żalili się, że są zmuszani do ciężkich robót, dlatego wydaje król Henryk mandat do niego, aby nie zmuszał Brzyszczan do większych robocizn, ponad te, jakie są określone w ich przywilejach[3].
W r. 1581 dzierżawił Brzyszczki Piotr Broniowski, jako starosta jasielski a arendował u niego tę wieś Jan Żurowski.
Było wtedy we wsi łanów kmiecich 9l/2, zagrodników z rolą 3, komorników z bydłem 5, komorników bez bydła 4, rzemieślnik jeden[4]. Za czasów austryackich były Brzyszczki sprzedane i później miały tychsamych właścicieli co i Gorajowice a o nich przy Gorajowicach będzie mowa.
Cześć statystyczna. Gminę zamieszkuje 578 mieszkańców; posiadają oni 430 hk. 15 a. 98 m²; obszar dworski posiada 138 hk. 75 a. 98 m²; lasy obejmują 85 hk. 98 a. 67 m²; z tych przypada na lasy gminne 81 hk., 82 a. 36 m²; na lasy prywatne 5 hk. 16 a. 31 m².
