szli wieczorem, zaproponowano, aby każdy z obecnych opiewał swoje błędy. Mendelssohn napisał:
Wielkim u was jest Demosten,
Bełkot, sławny mowca Aten,
Mędrcem u was Ezop z garbem.
Jakimż to jest dla mnie skarbem!
Dojdę bowiem w waszem gronie
Dwakroć znaczniejszej wartości.
Dzierżąc sam w jednej personie
Obu sławnych ułomności.
Zachęcony przez Lessinga, przetłómaczył Mendelssohn na język niemiecki dzieła Rouss’a. Tłómaczenie to, jakoteż dodana z jego strony rozprawka, w której Mendelssohn prostuje niektóre błędne zapatrywania Roussa, pod względem formy i treści wielkie obudziło zajęcie w kołach uczonych.
Przesyłając egzemplarz Lessingowi, prosił go usilnie o surową ocenę. — „Gdybyś Pan wszystko chwalił, byłbym z pewnością przekonany, żeś Pan z tego nic nie czytał i zaiste! Musiałbyś Pan chyba nie znać mojego usposobienia, gdybyś Pan to uważał tylko za komplement“. Po kilku dniach Lessing mu odpisał: „List Pański dopiero dwa razy odczytałem. Za pierwszym razem byłem tak zajęty przyjacielem, że zapomniałem zupełnie o filozofie. Czułem zbyt wiele, abym mógł przy tem myśleć. Więcej nie mówię Panu, gdyż nie przywykłem w tym względzie zbyt szeroko rozprawiać.
