Strona:Mojżesz Mendelssohn.pdf/24

 Te i inne bardzo drastyczne sceny dla zażartych wrogów judaizmu dały powód do żywej dyskusyi publicznej, w której brał udział także Michaeli, profesor teologii na uniwersytecie w Getyndze, który krytykując ostro to dzieło, wyraża się: „że to nie jest wprawdzie niemożebne, ale przecież nieprawdopodobne“.
 Szlachetnie myślący Mendelssohn, bardzo boleśnie dotknięty takimi uwagami, napisał tedy zastrzeżenie przeciw temu w formie listu do swego przyjaciela Gumpertza, który to list Lessing bez podpisu (wedle życzenia autora) kazał wydrukować w redagowanem przez siebie czasopiśmie, dodając ze swej strony, że „autorem listu jest jeden z dotkniętych, któremu nie można odmówić ani głębokiej wiedzy, ani uczciwości“.
 Niedługo potem Mendelssohn dał Lessingowi do przejrzenia i ocenienia napisaną rozprawę pod tyt. „Filozoficzne rozmowy.“ Lessing był tak nią zachwycony, że ją potajemnie oddał do druku, a gdy go razu jednego Mendelssohn zapytał, czy przeczytał rozprawkę, zamiast odpowiedzi oddał mu drukowany egzemplarz tejże. Był to pierwszy krok do utrwalenia sławy skromnego Mendelssohna w świecie literackim.
 Gdy razu jednego Mendelssohn, Lessing i Nikolaj z innymi przyjaciółmi i znajomymi się ze-