Strona:Jean Webster - Właśnie Inka.pdf/222

 Zamruczał coś znowu, prostując się i postąpił ku niej o krok.
 — Skąd panienka tu przyszła? — zapytał szorstko.
 — Stamtąd! — Inka szerokim gestem wskazała na zachód.
 — Hen! Panienka pewnie jest w tej szkole — Świętej Bóg Ją Wie Jak?
 Przyznała. Monogram Zakładu św. Urszuli wielkiemi literami wyszyty był na rękawie jej bluzki.
 — Czy one wiedzą, że panienka wyszła?
 — Nie — odpowiedziała skromnie. — Nie przypuszczam. Prawdę mówiąc, jestem tego nawet pewna. Myślą, że pojechałam z Mademoiselle do dentysty, a Mademoiselle myśli, że zostałam w szkole. Wobec tego jestem zupełnie wolna. Pomyślałam sobie, że może nieźle byłoby przyjść tu i zobaczyć, jak właściwie wyglądają te słynne ogrody włoskie pana Weatherby. Włoskie ogrody bardzo mnie zajmują.
 — Niech mnie! — zaczął ogrodnik, przystąpił trochę bliżej i znowu stanął. — Nie zauważyła panienka tablic z napisami „Wstęp wzbroniony“, jak panienka tu szła?
 — I owszem, dziękuję. Cała miejscowość jest niemi upstrzona.