Strona:Janina Zawisza-Krasucka - Anielka w szkole.pdf/109

 — Dwóch ludzi musi pompować!
 — Wody!
 Drugi strumień wody przygasił nieco płomienie, ale górna część oberży już płonęła.
 — Co było powodem pożaru? — zapytał jeden z wieśniaków właściciela oberży.
 — Widocznie siano samo się zapaliło, a ja zapóźno to zauważyłem, — odparł oberżysta, wbiegając do wnętrza płonącego domu.
 — Trzeba jeszcze bufet wynieść! — zawołał ktoś z tłumu.
 — Więcej wody, więcej wody! — wołał ustawicznie Styk, stojący na drabinie.
 — Uwaga, belka się odrywa!
 Trach!
 — Hieronimie, wyjdźcie stamtąd, przecież zadusicie się od tego dymu.
 — Ach, jak gorąco!
 — Wody!
 — Wody!
 Mężczyźni kobiety i dzieci biegali z wiadrami do kanału, dostarczając wody tym, którzy dom ratowali. Anielka z drżeniem stała jeszcze ciągle na tem samem miejscu, wpatrzona w syczące płomienie. Nagle usłyszała głośny płacz tuż obok.
 — Moje dziecko, moje dziecko się spa-