Strona:Janina Zawisza-Krasucka - Anielka w szkole.pdf/108

 — Nosić wodę:
 — Hej, chłopcy, do pomocy!
 Wszyscy biegali w panicznym przestrachu. Anielka drżała.
 — Wyrzucić wszystko z domu! — zawołał ojciec Jakóba Brzózki, — i tak już domu nie uratujemy!
 Wówczas z okien oberży poczęły fruwać materace, sienniki, kołdry, ubranie, kosze, krzesła, skrzynki. Cięższe meble wyciągano z trudem otwartemi naoścież drzwiami, wszędzie słychać było brzęk tłuczonych naczyń.
 — Więcej wody, więcej wody! — wołał znowu rozkazującym tonem Styk. Stał teraz na najwyższym szczeblu drabiny, trzymając w ręku wentyl sikawki i puszczając strumień wody na płomienie obejmujące dach domu. Wszystko jednak napróżno.
 — Noście wodę! — wołał co chwilę, a wieśniacy biegali tam i napowrót, dźwigając wodę w dużych drewnianych wiadrach.
 — Niechaj Bogu będą dzięki, druga sikawka jedzie z Wólki na pomoc! — obwieścił głośno powroźnik Hieronim.
 Pot spływał kropliście po twarzach zadyszanych ludzi.
 — Dobry wieczór.
 — Bóg wam to wynagrodzi!
 — Prędko, kiszkę do kanału!