święta Narodzenia Pańskiego do Wilna. Po świętach zaś ruszył z powrotem do Polski, i w Sobotę przed dniem ŚŚ. Fabiana i Sebastyana Męczenników zjechał do Sandomierza, dokąd zebrali się niektórzy prałaci i panowie, w celu naradzenia się o sprawach krajowych i zabieżenia grożącym niebezpieczeństwom. Trzy dni strawiono na takich rokowaniach, wśród których, po niejakim namyśle, odpowiedziano posłom rycerstwa i miast Pruskich, to jest Gabryelowi Bayssen i burmistrzowi Gdańskiemu, którzy pięćdziesiąt sześć najcelniejszych miast Pruskich oddawali pod zwierzchność i władzę królestwu Polskiemu, „aby po uroczystości Oczyszczenia N. Maryi przysłali do Krakowa swoich pełnomocników, a wtedy stanowczą otrzymać mieli odpowiedź.“
We Środę, nazajutrz po Ś. Wincentym, król Kazimierz wyjechawszy z Sandomierza, przez Nowe miasto i Proszowice przybył w Sobotę, w dzień Nawrócenia Ś. Pawła, do Krakowa, gdzie wszystkie starania swoje zwrócił ku zamierzonym godom weselnym, aby się po królewsku z należytą odbyły okazałością. Na przyjęcie zaś narzeczonej małżonki, dziewicy Elżbiety, córki Alberta, Rzymskiego, Węgierskiego i Czeskiego króla, stosując się do umów w Wrocławiu zawartych, w dzień uroczysty Oczyszczenia N. Maryi Panny wysłał Jana z Czyżowa kasztelana i starostę, Jana z Tęczyna wojewodę Krakowskiego, z żonami, Stanisława Ostroroga wojewodę Kaliskiego, Piotra z Szamotuł kasztelana Poznańskiego, i Jana Szczęsnego z Tarnowa z żoną, przyłączywszy do nich młodzież wybrańszą królewskiego dworu, tak iż cały poczet do dwóch tysięcy konnego rycerstwa wynosił. Nie omieszkali i Austryacy uczynić zadosyć umowom. W dzień bowiem uroczysty Oczyszczenia N. Maryi zjechała do Cieszyna królewna Elżbieta z przystojną królewską okazałością, i nawet godziną przybycie panów Polskich uprzedziła. Towarzyszyli jej panowie i panie Czeskie, Austryackie i Morawskie, a mianowicie, Henryk Rosemberg, Władysław Huniad, syn Jana wielkorządcy Węgier, Bystrzyckiego hrabi, Henryk Walsee (Walsche), Lichterstein, Zdeniek Konopnicki, Zygmunt Eutzinger (Eyczinger), mając z sobą poczet rycerstwa dziewięćset koni wynoszący. Niemniej żona hrabi Szumborg, Jana z Towaczowa, i inne. Po dwudniowym w Cieszynie wypoczynku, królewnę Elżbietę oddano panom Polskim. Wielu z jej orszaku wróciło
