mnik ks. Wojciecha Fabianowicza proboszcza i dobrodzieja kościoła, kanon. sandeckiego, † 1683 r. Najgodniejsze tu uwagi są: monstrancya olbrzymia, prawie cudownie ukryta i uratowana w r. 1811. Monstrancya ta wytwornéj roboty, złożona z trzech gotyckich wieżyczek, św. Mikołaja i św. Stanisława postaciami ozdobna, uważana jest za zabytek po wyznawcach ruskiego obrządku. Ależ ta ruszczyzna i św. Stanisław w parze zawsze z św. Mikołajem, enigmatycznemi dla nas być nie przestają! Drugim wielkiéj wagi starożytnym zabytkiem jest chrzcielnica z piaskowca, niezbyt misternéj, ale pięknéj roboty. Chrzcielnicę tę uważamy za pomnik sztuki przynajmniéj z XIV wieku. Na tarczach jéj ozdobę stanowiących, są pojedyncze litery trudne do odgadnięcia. Zdaje się, że takby je czytać wypadało: J(esus) N(asar.) R(ex) J(udeor.) 1.4.2.3. Kształt chrzcielnicy, jako téż tarcz owych z głoskami, podajemy tu w ogółowym przerysie, aby bieglejsi od nas znawcy sąd, zdanie i orzeczenie bliższe o tym starożytnym zabytku dać mogli.
Na kamiennéj, murowanéj r. 1818 wieży, dwa umieszczone dzwony następne noszą napisy:
„Fusa in loco. Sacerdos me fecit A. 1809”.
Jestto dzieło ks. Bigosa, którego roboty dzwony, już kilka razy z tym, co i niniejszy, podpisem wspominaliśmy. Napis na dzwonie drugim:
