Strona:Henryk Sienkiewicz-Humoreski z teki Worszyłły.pdf/53

 — Strączek! wyrabiaj kotlety ze starych żerdzi. Cóż, monsieur Wilk, n’est ce pas possible?
 — Zarówno jak i przemiana osłów na ludzi — odparł poważnie zapytany.
 Hoszyński, mimo zimnej krwi, zapłonął; szczęściem, Strączek poderwał.
 — Apostole, czyżbyś i taką fabrykę miał zakładać?
 — Nie mam dość kapitałów. Musiałby to być zakład olbrzymi. Żegnam pana, panie Chłodno!
 — Jakim sposobem wszedł do waszego domu taki intruz? — spytał po odejściu Wilka Władzio pana Chłodno. — Ja kazałbym go lokajowi za drzwi wyrzucić.
 — I ja, mais que voulez-vous? żona moja przyjmuje go dla angielszczyzny. Zresztą, to niebezpieczny człowiek, gotów w gazetach opisać.
 — Ja mu kiedy urządzę sztuczkę — zapewniał Strączek.
 — Wartoby. Bez najmniejszego wychowania — dodał Jaś Hoszyński.
 — Ale gdzietam! — odrzekł pan Chłodno. — Człowiek gładki, tylko go nie za-