Strona:Henryk Sienkiewicz-Humoreski z teki Worszyłły.pdf/47

 Wilkowi zbierało się na ostrą odpowiedź, szczęściem pani Chłodno pośpieszyła z interwencyą.
 — Pan Garbowiecki uczy po angielsku — i to nie chłopów, ale moje córki. To wcale co innego — niech pan Strączek o tem nie zapomina.
 — Pardon! nie moja wina. Pułkownikowa z Przestanku mówiła mi, że po łacinie. Ale! czy wiecie państwo, co miała za wypadek?
 — Strączek! radzę być ostrożnym — wtrącił drugi Hoszyński.
 — Nic złego, nic złego! to po ludziach chodzi; zresztą, milczę. Pan masz humor melancholiczny, panie Wilk, dlaczego pan nic nie mówisz?
 — Wobec pańskiej elokwencyi, nie masz dla mnie miejsca.
 Spojrzeli sobie w oczy — Strączek zrejterował.
 Rozmowa urwała się na chwilę. Zagaiła ją na nowo pani Chłodno.
 — Panowie niedawno z miasta? cóż tam nowego w naszej Warszawie?