Strona:Henryk Sienkiewicz-Humoreski z teki Worszyłły.pdf/135

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

 Panienka milczała zasępiona.
 — Cóż mama każe teraz robić?
 — Złotopolski odprawił, podobno, grooma w obcisłych ineksprymablach z perłowemi guzikami po bokach.
 — Tego już tylko brakowało.
 — To może jeszcze nie prawda. Ale! wiesz, com słyszała?
 — Cóż można było gorszego słyszeć?
 — To już co innego: że Iwaszkiewicz pochodzi ze szlachty... szkockiej.
 — On nawet i nazwisko ma trochę szkockie.
 — No! to znowu... nie! ale familia mogła się przezwać! Przyznaj, Faniu, że ty masz pewien „feblik” do tego Iwaszkiewicza.
 — Jak tam mama uważa.
 — Poczciwe dziecko!
 Papiery Iwaszkiewicza skoczyły nagle w górę.
 Bo też interesa Bujnickich zaczynały iść na dół. Pan Bujnicki, który mieszkał na wsi i który w ciągu mozolnego swego żywota był generalnym dostawcą pani Bujnickiej, ociężał jakoś na starość, czy co?

Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Henryk_Sienkiewicz-Humoreski_z_teki_Worszyłły.pdf/135&oldid=1318034”