Setnik rymów duchownych/LXXVII
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Setnik rymów duchownych |
| Pochodzenie | Sebastyana Grabowieckiego Rymy duchowne 1590 |
| Redaktor | Józef Korzeniowski |
| Wydawca | Akademia Umiejętności |
| Data wyd. | 1893 |
| Druk | Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały Setnik rymów duchownych Cały zbiór |
| Indeks stron | |
LXXVII.
Przecz, wieków Panie, ginę tak w żałości?
Gdyż to głos twojej niezmiernej lutości,
Że nie chcesz, by był grzeszny zatracony,
Radniej chcesz, by żył k tobie nawrócony.
5
Przodkowie naszy wołali ku tobieIlekroć jaką ciężkość czuli w sobie,
Wybawiałeś je, gdy prosili oni;
Iż ci ufali, nie byli zelżoni.
Gdy im co czynić rady nie stawało,
10
Skoro się oko ich k tobie udało,Wysłuchawałeś i zbawiał dla siebie.
By znali dobroć nieprzebraną w niebie.
Częstoś był, Panie, ich sprawą zjątrzony,
A gdyś je karał gniewem poruszony,
15
Widząc ich ucisk i łzy żałobliwe,Okazowałeś folgi pożądliwe.
A dziś, kędy są, ojcze, łaski twoje?
Łaski, co z wieków słynęły? Przecz moje
Chęci serdeczne ciału w moc są dane?
20
Niech w mych łzach będą twe łaski uznane.
