Słownik etymologiczny języka polskiego/promień
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
promień, promyk, promienisty, pierwotnie i ‘włókno, kosmyk’ (włosów, nici, jak w cerkiewnem, słowień.; czes. pramen, ‘źródło’); z pierwotnego *por-mień od pnia per-, od którego i proca i prom, niem. fahren i führen, Furt, ind. pārajati, ‘prowadzi’, łac. portus, ‘przystań’.
