Słownik etymologiczny języka polskiego/paw
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
paw, pawia (i pawa); pawa i pawica; europejska nazwa z łac. pāvo, niem. Pfau, dawne pfā(w)o; nasz wyłącznie jest zwrot, częsty w 16. i 17. wieku: »pognać pawy«, ‘gonić resztkami’ (życia czy mienia).
