Słownik etymologiczny języka polskiego/dzinia
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
dzinia, w psałterzu puławskim, ‘włosienica’ (‘cilicium’), czes. żinie, żinice, w tem samem znaczeniu, jest i w słowień. żinja; w biblji nieraz dzianica (»koc«, Leopolita), »jedno przykrycie ze wszech dzianic«; w czes. tekstach diejnice, dinice (czy to nie pomyłką, ta dzianica, pozornie od dziany urobiona, skąd i dzianiczka w 15. w.?).
