Słownik etymologiczny języka polskiego/żasnąć się
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
żasnąć się, ‘ustraszyć się’, dziś tylko we »zgrubiałem« żachnąć się; w 15. i 16. wieku stałe, ale pisane mylnie z rz-; w biblji: »się był urzasł słów« (»uląkł«, Leopolita), urzaswszy się, zrzasszy się, srzosną się, ‘ulękną się’, »są sierca nasza zrzesili, ‘zlękli’. Prasłowo; cerk. żasiti, ‘straszyć’, i żasnąti, ‘lękać się’, rus. użas, ‘strach’, obok żach, użachať sia; czes. żásati, úżas, przeżesiti; lit. gąsti, ‘straszyć’, iszgąstis, ‘strach’; goc. usgeisnan i usgaisjan, ‘zlęknąć się’. P. urzasnąć się.
