Przejdź do zawartości

M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Miara

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne M – wykaz haseł
M – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Miara, pewna wielkość, przyjęta za jednostkę dla oceny innych wielkości tegoż rodzaju (m-y długości, objętości, ciężaru = wagi, czasu itd.); narzędzie a. naczynie do mierzenia; tasiemka z podziałką na cale a. centymetry; brać m-ę = mierzyć; wskazówka, wzór, przykład, prawidło, zasada; granica, naznaczony kres, karby, rysy; umiarkowanie, wstrzemięźliwość; ilość, wielkość, liczebność; środek, sposób; wygląd, pobudka; w wierszach: jednostajne przeplatanie głosek długich i krótkich a. akcentowanych i nieakcentowanych; pod m-ą = według z góry określonej miary; nad m-ę = więcej, niż należy; w m-rze = w równowadze, bez zmiany, jednostajnie spokojnie; żadną m-ą = nigdy w życiu, za nic w świecie, w żaden sposób; m-ą = oględnie, wstrzemięźliwie, z umiarkowaniem; bez m-y = niepomiernie, zbyt obficie; co nie m. a co niemiara = bez liku; przebrać m-ę = nadużyć; brać m-ę z czego a. z kogo = brać przykład; nie mieć w niczym m-y = żyć bez umiarkowania, bez zastanowienia; w m-ę, jak... = stosownie do..., w stosunku do...; utrzymać, zachować m-ę w czym = być umiarkowanym, nie przesadzać, nie nadużywać, utrzymać ś. w przyzwoitych granicach.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.