[12]DO KUKUŁKI.
Drogi przybyszu, znam cię snać
I cieszę się tym losem;
Czy cię, kukułko, ptakiem zwać,
Czy też wędrownym głosem.
[13]
Gdym dla spoczynku w trawie legł,
Słyszałem twe kukanie,
Z wzgórza na wzgórze głos twój biegł,
To płynie, to znów stanie.
Chociaż w dolinie lubisz pleść
O kwiatach i o słońcu,
Tajemną niesiesz dla mnie wieść,
Ty marzycielstwa gońcu.
Pieszczochu wiosny, witaj mi!
Nie jesteś dla mnie ptakiem,
Tylko czemś, o czem człowiek śni,
Głosem, tajemnym znakiem.
W moich chłopięcych, szkolnych dniach
Jam nadsłuchiwał ciebie,
Krzyk twój mnie wodził gdzieś po krzach,
Po lasach i po niebie.
Aby cię znaleść, szedłem w bór,
Na łąki i na łany;
Miłości mej, mych tęsknot twór,
Przenigdy nie widziany!
I dzisiaj słucham ciebie rad,
Rad kładę się na trawie,
Czy złote chwile dawnych lat
Powrócą, tem się bawię.
O szczęsny ptaku! Glob nasz, on,
Te naszych stóp przegony,
[14]
Snać bezistotny jest to schron,
Dla ciebie jak stworzony.
