Przejdź do zawartości

Zły radby, iżby z nim wszyscy poginęli

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Ezop
Tytuł Zły radby, iżby z nim wszyscy poginęli
Pochodzenie Biernata z Lublina Ezop
Redaktor Ignacy Chrzanowski
Wydawca Akademia Umiejętności
Data wyd. 1910
Druk Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd. Kraków
Tłumacz Biernat z Lublina
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 

Cały zbiór

Indeks stron

83. Zły radby, iżby z nim wszyscy poginęli.

Ptasznik gdy ziębę ułowił,
Prosiła, by jej nie dawił:
„Ale mię postaw na sparze,
„Tam tobie posłużę dobrze:
„By[1] jednoś mię tam postawił,        5
„Będziesz inych ziąb dosyć bił:

„Nic sie ony nie będą strzedz,
„Gdy mię tamo będą widzieć“.
On jej rzekł: „Gdyś tako zdradna,
„Tymeś więtszej śmierci godna,        10
„Iż o przyjacioły nie dbasz,
„A złą wolą ku wszytkim masz“.
Nikomuciem zdrajca nie mił,
Choćby potrzebien był:
Takiegoć sie kożdy wstydzi,        15
Bo niecnotę po nim widzi.





  1. W pierwodruku: bo.




Rimicius: D (191) De venatore et perdice. [H 356 Πέρδιξ ϰαὶ ἄνϑρωπος]. — FE (79) O myśliwcu z kuropatwą. — por. Jabłonowski 61 Orzeł i sroka. Garrula lingua tace.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.