Wiersze z prozą (Krasicki, 1830)/XXV
| <<< Dane tekstu >>> | ||
| Autor | ||
| Tytuł | Wiersze z prozą | |
| Pochodzenie | Dzieła Krasickiego dziesięć tomów w jednym | |
| Wydawca | U Barbezata | |
| Data wyd. | 1830 | |
| Miejsce wyd. | Paryż | |
| Źródło | Skany na Commons | |
| Inne | Cały tekst | |
| ||
| Indeks stron | ||
XXV. Do ***.
List pożałowania, tak jak i mowy, i pisma bardzo są trudne; nie do napisania lub mówienia, lecz do przyniesienia skutku, do którego zmierzają.
Mówmy : co chcemy,
Serce nie stalem,
Nie uśmierzemy;
Żal zawsze żalem :
Jedyna pociecha w tej porze, przestanie na woli bożej.
Z przedwiecznych sądów wymiaru,
Daje, bierze, bo pan daru.
I wie lepiej, niż my :
Czy odjęcie, czem się straszym,
Czy dar trwały, szczęściem naszym.
