Wiersze z prozą (Krasicki, 1830)/VII
| <<< Dane tekstu >>> | ||
| Autor | ||
| Tytuł | Wiersze z prozą | |
| Pochodzenie | Dzieła Krasickiego dziesięć tomów w jednym | |
| Wydawca | U Barbezata | |
| Data wyd. | 1830 | |
| Miejsce wyd. | Paryż | |
| Źródło | Skany na Commons | |
| Inne | Cały tekst | |
| ||
| Indeks stron | ||
VII. Do S. P. W. B.
Przy nowym roku każe grzeczność winszować, a przyjaźń i szacunek czcze oświadczenia w istotne życzenia przeistacza.
Coraz gorsze chwile nastają, trzeba się uzbrajać przeciw temu, co nastąpić może.
Im się bardziej idzie w lata,
Tym powszechniej to się iści,
Iż się dobro złem przeplata,
Więcej szkody niż korzyści.
Choćby inszych strat i szkód nie było, ta bolesna, iż czas przeszedł, a im go więcej przeszło, tym czulej się postrzega, iż śpieszno uchodzi; jednakże :
Choć chwil przeszłych czuła strata,
Te uczucia są odmienne,
Nie żałuje rolnik lata,
Kiedy widzi snopki plenne.
